Biltse
Motorrijders
Vereniging
Motorrijders
Vereniging
De laatste clubrit alweer van dit seizoen en gelukkig zorgde een uitstekende weersvoorspelling voor een geweldige opkomst: ongeveer 45 deelnemers! Zo zien wij het graag. Onze leden hadden er zichtbaar zin in want toen ik (René) om klokslag 10:00 uur bij de Qwibus arriveerde, stonden er toch al zeker twintig koppen ongeduldig voor een dichte Qwibus te wachten. Euhh, dichte? Jazeker, maar gelukkig duurde dat niet lang en werd er door een vriendelijke jonge dame in no-time een aantal potten koffie gezet zodat iedereen zich alsnog tegoed kon doen aan het dampende zwarte goud, want ondanks het zonnetje waren er toch wel wat verkleumde handen.
Bij een Goede Doel-rit hoort natuurlijk een donatie en daaraan werd graag gehoor gegeven, in de vorm van zowel dozen vol ingezamelde afgeschreven handdoeken als in een riante geldelijke bijdrage van 250 Euro! Iedereen heel erg bedankt hiervoor. Het geldbedrag werd zoals gebruikelijk vanuit de clubkas verdubbeld tot 500 Euro. Vervolgens ging de rit van start met de toergroep, een kwartier later gevolgd door de sporttoergroep. Ik (René) was samen met Jos hekkesluiter van de toergroep, toen nog geen kilometer verder (op de Biltse Rading) er iemand stil viel en ik besloot bij het pechgeval te assisteren. Het bleek een al wat oudere BMW te zijn die - op onverklaarbare wijze - geen centimeter meer vooruit wilde. De voorremblokken zaten hard tegen de schijven geperst en in de remhendel zat ook geen beweging meer. En dan zal je altijd zien, dat wij beide geen boordgereedschap bij ons hadden. Logisch ook want dat heb je nou eenmaal nooit nodig bij Yamaha en BMW. Op die ene uitzondering na dan... Na een aantal hopeloze duw- en trekpogingen schoot ons een automobilist te hulp en met een flink aantal vereende krachtinspanningen (en een kopstootje van mijn helm - ik heb er niets aan over gehouden overigens...) lukte het ons de motor in een zijstraat te krijgen. Wij bedankten de man hartelijk en nadat ik was uitgehijgd, kon ik het gestrande lid verlaten en trachten verderop weer bij de toergroep aan te sluiten. Het oponthoud duurde zo'n twintig minuten dus koos ik het aansluitpunt zo'n 20 km verderop in de route: een overzichtelijke weg dwars door het platteland (Achtersloot) vlak vóór IJsselstein. Dat was goed gekozen want ik stond nog geen minuut stil of de sporttoergroep (onder leiding van Hans de Koning) was in aantocht. Ik ging er vanuit dat de toergroep reeds dit punt gepasseerd was en installeerde mijzelf weer als hekkesluiter. Potverdikkie, dit was toch wel een ander tempo. Het smaakte me wel maar vooral in de stedelijke gebieden vind ik een snelheid van 70/80 te hoog om in een situatie adequaat te kunnen reageren. Toen we arriveerden bij hotel Oud Londen bleken wij de eerste te zijn. Nou ja, ook niet helemaal waar want de vastgelopen BMW was verruild voor een 250cc-2takt-racer en hij was rechtstreeks hier naartoe gereden. Handig wanneer je keuze hebt uit meer dan één motorfiets. Toppie kerel!
Nadat alle motoren op de parkeerplaats van Hotel Restaurant Oud London (keurig afgebakend met verkeerslint, bedankt voor uw hulpvaardigheid en gastvrijheid!) gestald waren, werden wij hartelijk ontvangen met koffie/thee en cake bij De Ezel-sociéteit. Het opgehaalde bedrag werd door onze voorzitter Jos Westendorp in de vorm van een cheque aan de secretaris/algehele leidinggevende van de Ezel-sociéteit (Vera van Koten) overhandigd. Zichtbaar overdonderd en na een moment van sprakeloosheid, begon Vera te vertellen en blééf vertellen over het ontstaan van deze ezelopvang (21 augustus 2001 - dus onlangs hebben ze het 10-jarig jubileum gevierd !), over het goedmoedige karakter van ezels en dat het gezelschapsdieren zijn, over de vele vrijwilligers en donateurs, en hoe goed onze donatie's gebruikt kunnen en gaan worden. Het geld voor o.a. appels, wortels, stro en medische zorg, de handdoeken voor het schoon-/droog maken van o.a. de hoeven. Hierna werd de groep in tweeën gesplitst waarbij de ene helft een uitgebreide rondleiding van Vera kreeg en de dieren werd voorgesteld, de andere groep kon z'n eigen gang gaan en het terrein en de gebouwen bekijken. Uiteraard werden alle vragen beantwoord dus wij zijn weer een heel stuk wijzer geworden. Ezels zijn slimme, lieve en grappige dieren, die graag bezig zijn maar ook heel veel aandacht, liefde en knuffels nodig hebben en desnoods daar zèlf om vragen. Namens iedereen van ons: hartelijk dank voor deze mooie ervaring!
Omstreeks 13:45 uur was ons bezoek ten einde, bovendien de hoogste tijd om onze knorrende magen te gaan vullen. Zoals verwacht arriveerde wij een kwartiertje later bij een druk bezochte Pyramide van Austerlitz. Al hoewel... Dat was het understatement van vandaag want het was afgeladen! Een plekje op een terras kon je wel vergeten en ook het restaurant was nogal euhh, vol. Positief puntje was overigens wel, dat deze zondag géén jengelende en schreeuwende kinderen en ander klein ongedierte voor onze voeten liep, maar daarvoor in de plaats honderden of wellicht duizenden Ducati-motoren en ongeveer net zoveel strak-in-het-pak berijd(st)ers daarvan aanwezig waren! Heel veel rood, maar ook hier en daar wat gele of zwarte paintjobs. Jaja, we hadden weer "geluk" want uitgerekend vandaag had de Ducati Club Nederland hun laatste evenement dit seizoen hier gepland: Rondje Vallende Bladeren. Ongeveer de helft van ons kon het leed niet meer aanzien (...) en vertrok richting een andere lunchlokatie. Mijn groepje (15 stuks m/v) nam genoegen met het snackbarloket, wat overigens zowel prijstechnisch als kwalitatief in de smaak viel. Tegen drieën begonnen we met deel 3 van de route om anderhalf uur later weer bij Qwibus te eindigen. Een mooie dag die weer een plaatsje verdient in dit fotoalbum. De motoren kunnen vanaf morgen in het vet worden gezet want dit was ook voor ons de laatste clubrit dit seizoen. Ik daarentegen blijf nog even wat kilometers maken omdat er vast en zeker nog een aantal hele mooie dagen gaan komen dit jaar. Misschien soms wel wat frisjes maar "sporten in de buitenlucht" is gezond. Dus zin in een ritje doordeweeks? Laat het maar weten...
Op de website van De Ezel-sociéteit staat een beknopt verslag van ons bezoek aan hen.
Beste allemaal,
Graag willen Vera en ik jullie namens alle ezels heel hartelijk danken voor het gezellige bezoek en jullie aandacht voor de ezels. En natuurlijk voor jullie gulle donaties en tassen en dozen vol met handdoeken die we zo goed kunnen gebruiken. Het was wel bijzonder om jullie over de vloer te hebben. Nogmaals heel veel dank en jullie zijn heel welkom om nog eens te komen (individueel of in groep, met of zonder motor!).
Groeten,
Jessica
De Ezelsociéteit
