BMV - Kasteel Heeswijk

Kasteel Heeswijk - 19 juli 2015

Beknopte samenvatting: Ondanks de buien die ons voornamelijk tijdens deel "A" van de route teisterden, werd het halverwege de middag toch nog zonnig en "zomers".

Voor wie de voorgaande alinea te kort vindt, kan gewoon doorgaan met lezen...

Afijn, zoals gebruikelijk hou ik de weersvoorspellingen een beetje in de gaten om zo vooraf te kunnen bepalen welke soort onderkleding het meest geschikt is. Echt warm gaat het in ieder geval niet worden dus het hyperactieve Craft-spul kan in de motorkast blijven. Echt koud ook niet dus het thermovelletje hoeft ook nog niet aan. Zo wordt de keuze enigszins beperkt maar ook makkelijker. Ondertussen had ik Buienradar mobiel geraadpleegd en gezien het traject van de regenwolken zou het tot 13:30 uur redelijk droog blijven, tot aan de lunch op kasteel Heeswijk dus. Daarna zou er gedurende twee uren een behoorlijke hoeveelheid regen vallen, dus met een uitgebreide lunch tot half vier, zou iedereen dus redelijk droog kunnen blijven afgezien van wat na-spetteren of miezer. Met een tevreden gevoel ging ik richting De Bilt, niet naar Qwibus dit maal, maar naar Hotel De Biltsche Hoek. Het kruispunt met de Utrechtseweg was overigens afgesloten dus via de Biltse Rading door De Bilt, arriveerde ik daar enkele seconden voor tienen.

Ik was niet de eerste want er waren al een stuk of acht motoren geparkeerd, waarvan er drie op de invalidenplaatsen stonden (hoort niet heren!). Binnen liet men de koffie goed smaken en zo te zien waren er drie nieuwe gezichten (1x duo + 1x solo). Zij hadden onze website goed bekeken en zich via het contactformulier aangemeld om vrijblijvend vandaag mee te rijden. Drie kwartier later waren er 23 deelnemers waarbij er drie groepen samengesteld konden worden: de toergroep (11), de sporttoergroep (7) en de sportgroep (5). Zoals gebruikelijk gaan de toerders als eerste van start dus na een korte instructie aan de deelnemers reed ik voorop en Paul achteraan. Ik had de route niet voortijds proefgereden dus met gematigd tempo gingen we op pad. Na een half uurtje begonnen de eerste dikke druppels te vallen wat dus niet strookte met de radarbeelden eerder deze ochtend. Extra defensief rijden, evenwichtige spreiding van rijsnelheden, ruim van te voren richting aangeven en de meest gunstigste rijlijn uitzetten, want over het algemeen volgt de groep dezelfde rijlijn als de voorrijder. Al snel gingen de druppels over in gestage regenval en dat bleef zo gedurende de route naar Heeswijk-Dinther (helaas). Aan de andere kant was dit wel weer de ideale omstandigheid om de waterdichtheid van mijn motorbroek te testen, want eerder dit jaar had ik het waterdichte vlies behandeld met tentspray en was uiteraard zeer benieuwd naar het resultaat hiervan. Nou, dat liet niet lang op zich wachten en was met vlag en wimpel geslaagd, als een binnenzwembad het doel was geweest. De oorzaak van het doorsijpelen van het hemelvocht lees je verderop wel.

Na een prachtige binnendoorroute die mij ook heel bekend voorkwam (via Vianen, Culemborg, Buren, Geldermalsen, Meteren) moesten we bij Waardenburg de A2 opdraaien om de Waal over te steken om enkele kilometers verderop meteen weer de afslag Zaltbommel te nemen. Aan het eind van de afslag pakte Ingrid helaas de forse rechtsaf-pijl vól bij het afremmen en zonder ABS ben je gewoon de pineut, voordat je het doorhebt lig je al plat. Ingrid reed als tweede dus zag ik het in m'n spiegel gebeuren. Meteen m'n alarmlichten aangezet, de motor op de jiffy en Ingrid aangesproken en het een en ander gechecked. Ingrid uiteraard erg geschrokken maar had geen lichamelijke schade opgelopen, afgezien van wat opkomende spierpijn en te verwachten blauwe plekken. De reeds lagere snelheid heeft hier absoluut aan meegeholpen. Met drie man haar motor weer overeind gezet en dankzij de brede valbeugel bleef de materiële schade relatief beperkt tot een ontzette treeplank & valbeugel en een geschaafde zijtas. De onderdelen werden met gedoseerde kracht grotendeels weer op hun oorspronkelijke plek terug geduwd en de spiegel werd weer vastgezet. Alex had ik overigens al gemist in m'n spiegels en hij had Paul duidelijk gemaakt dat zijn ledercombi niet was opgewassen tegen de regenval dus Alex was huiswaarts gekeerd (ik geef 'm geen ongelijk...). Ingrid wilde absoluut weer in het zadel zitten om de tocht te vervolgen, wat vrijwel altijd de beste optie is om rij-angst geen kans te geven. Uiteraard hebben ik en de groep haar gedurende de eerste kilometers goed in de gaten gehouden, qua motorbeheersing en het technische aspect (sporen, balans, rook e.d.) en tijdens stilstand nog even gechecked hoe het haarzelf verging. Ingrid gaf aan dat alles nog prima functioneerde naar omstandigheden. Helemaal top Ingrid, en respect!

Via verrassende doorsteekjes via Hedel de Maas over, een industrieterrein en een buitenwijk van 's-Hertogenbosch, gooide een afgesloten weg aan de rand van Empel even wat roet in het eten. Omdat ik tijdens een clubrit de herberekenfunctie van de GPS altijd uitgeschakeld heb, moest ik dus even stilstaan en met uitzoomen van de kaart proberen een geschikte omweg te vinden. Ondertussen stoof het sporttoergroepje onder leiding van Martin ons voorbij en wij hebben hen kortstondig gevolgd. Na een halve kilometer zag ik dat dit niets ging worden want heel Empel is als een wooncirkel gebouwd met slechts vier toe-/uitgangswegen. Omkeren dus en een stukje terug naar de eerstvolgende uitgang, dit was de Empelseweg richting Rosmalen en vervolgens linksaf de rotonde. Het was niets bijzonders, het wegdek ervan wel: diepzwart van kleur, beetje glimmend en met een vreemde bobbelige structuur. Ondanks een extra lage snelheid omdat het overal kleddernat was, voelde ik mijn voorwiel ineens wegglijden. In een fractie van een seconde zorgde mijn instinct er voor dat mijn linkervoet op het wegdek werd neergezet om de kanteling van de motor te stoppen, en dat lukte gelukkig! Zonder schade maar met de schrik er goed in vervolgde ik de route over de Blauwe Sluisweg in noordelijke richting. Een halve kilometer verder lag dezelfde soort rotonde op ons te wachten, dus haast stapvoets deze genomen met zo min mogelijk kanteling en dat ging goed. Via een stukje Maasdijk naar Maasdonk en Vinkel, waar wederom een wegopbreking voor een rondje op het dorpsplein zorgde. Terugrijden was geen optie en Jan bood uitkomst want hij had de omleiding al gespot. Jan ging dus toen voorop en binnen no-time reden we Heeswijk-Dinther binnen en een paar kilometer buiten het dorp arriveerden wij bij het prachtige kasteel Heeswijk voor de verdiende lunch. Het groepje "snelle jongens" hebben we overigens onderweg niet gezien maar die zagen blijkbaar in De Bilt de buien al hangen en hadden besloten om toch maar niet te gaan rijden.

Martin had vantevoren al iets smakelijks geregeld, wat bleek uit de speciaal voor ons gemaakte BMV-3-gangen-menukaarten: heerlijke runderbouillon met ballen en toast, friet met salade en snack naar keuze en koffie. Wij namen er de tijd voor en de sfeer was opperbest. Tijdens het wachten op de hoofdgang, had ik mijn (motor)broek laten zakken tot op de knieën voor een nadere inspectie van de falende waterdichtheid van de tentspray-behandeling. De rubberachtige naadafdichting had losgelaten maar dat had het doorlekken niet veroorzaakt. Het was een bijna vuistgroot gapend gat wat uitgescheurd was. Van doorsijpelen was dus geen sprake aangezien het "gat in de dijk" de vochtopname van de onderkleding had bevorderd. Tja, daartegen is geen enkele spray-oplossing afdoende en dus zal een nieuwe motorbroek op mijn wensenlijstje moeten worden toegevoegd.

Rond drie uur werd er gestart met deel "B" van de route en die voerde ons rechtstreeks naar het ingeplande tankpunt in Heeswijk-Dinther zelf. De motor van introducee Thomas bleek een lekke band te hebben of in ieder geval een langzaam leeglopende band dus die kon daar meteen worden bijgevuld. De route werd vervolgd via wat vlottere wegen langs Vorstenbosch, Uden en Zeeland naar Ravenstein, een klein en handig stukje parallel aan de A50 om via Niftrik het heerlijke stuk dijk te volgen. Om Batenburg heen naar Appeltern, Beneden-Leeuwen, Willem Alexander-brug over en via mij welbekende binnenwegen naar Maurik. Stukje provinciaal richting Culemborg (bijna thuis dus...) en heh?... Bij Zoelmond afslaan en via Mariënwaerdt naar Beesd, via mij tot op dat moment onbekende weggetjes naar Schoonrewoerd en Hei-en Boeicop om vervolgens bij Vianen het laatste stuk via de A27 tot De Bilt te doen. Bij de oprit nam ik afscheid van mijn groep zoals tijdens de lunch was afgesproken want ik had weinig zin om met een nog steeds natte kont de snelweg heen en terug te rijden. Ik was tenslotte zowat thuis, dus ik ben via de Lekdijk naar Culemborg gereden en heb nog even genoten van het zonnetje.

Al met al was het geen perfecte motorrijdag gezien de vochtigheid, de valpartij van Ingrid, de enkele "nee, dit is toch niet de juiste straat"-momenten en de diverse gladde ondergronden inclusief het modderpad waar ik liever niet in was gereden (thuis meteen maar de motor en mezelf afgespoten). Aan de andere kant hebben we in de middag toch nog volop de zonnestralen gevoeld en had iedereen het naar zijn/haar zin. Ook de introducees hebben zich vermaakt want zowel Thomas als Wil hebben zich aangemeld voor ons lidmaatschap, dus bij deze nogmaals welkom! Iedereen bedankt voor jullie deelname en graag tot ziens bij de 21^ste GBMTT op 30 augustus.

Met dank aan Paul voor de foto's.

Ook onze toercoördinator Martin heeft een verslag(je) ingestuurd, dus bij deze...

Beste BMV-ers,

Hier nog ff een update na aanleiding van de laatste BMV-tocht op 19 juli.

I.v.m. familie-omstandigheden kon Gijs de Qwibus niet voor ons openen, als vervanging werd de verzamelplaats de Biltsche Hoek, onder genot van een bakje koffie waren er toch 23 mede-strijders, zelfs 3 nieuwe gezichten op deze regenachtige dag aan de start van de 220 km lange tocht naar Kasteel Heeswijk. We vertrokken in 2 groepen, de 1e iets voor 11:00 uur, de ander om 11:15 uur en toen begon het te regenen en dit hield pas op toen we na 109 km van de lunch genoten in de volgens mij de voormalige martelkamer van het kasteel.

Onderweg waren we 5 mede-standers (met of zonder regenpak?) verloren door de aanhoudende regensluier die boven de route hing. Verder verliep de tocht ondanks een kleine valpartij en 2 wegomleggingen prima. We waren allen aardig doorweekt en genoten dan ook van de warme soep op het aangepaste menu om ons weer op te warmen voor het 2e deel van de tocht.

Gelukkig was het weer droog geworden en konden de regenpakken - voor zover aanwezig - opgeruimd worden. Een plasje water nalatend onder de stoelen en een niet-betaalde lunch (?!?... Heb ikzelf toch maar ff voldaan), vertrok een ieder weer via het binnenplein over de slotgracht naar de motoren. Er stonden ons nog 119 km te wachten en deze gingen in een rap tempo onder de wielen door, met wederom toch weer nieuwe stukje voor de menige deelnemer, richting De Bilt. Hier werd nog een drankje gedaan buiten op de Hessenweg.

Kortom voor mij toch een geslaagde tocht en ben TROTS op diegene die de regen trotseerden, met of zonder regenpak. De locatie houden we in gedachten om hier nog eens terug te keren en dan ook wat van het kasteel te kunnen bezichtigen.

Groeten van Martin